Με αφορμή περιστατικά τραυματισμών που καταγράφονται συχνά στο κυνήγι, επανέρχεται, επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε, το ερώτημα “πόσο ασφαλή είναι, τελικά, τα όπλα για εκείνον που τα χρησιμοποιεί αλλά και για όλους τους άλλους που βρίσκονται γύρω του”;

Όσοι γνωρίζουν την ασφαλή χρήση του όπλου υπογραμμίζουν ότι ο βασικός κανόνας στο κυνήγι λέει ότι “κανένα όπλο δεν είναι επικίνδυνο, επικίνδυνος είναι ο άνθρωπος που το χρησιμοποιεί”.

Πάνω σ’ αυτόν τον κανόνα βασίζονται οι παρακάτω απλές συμβουλές της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος, που θα πρέπει να γίνουν τρόπος ζωής για όσους κρατούν όπλα.

Η κάνη του όπλου πρέπει ΠΑΝΤΟΤΕ να είναι στραμμένη σε ασφαλή κατεύθυνση.

Το δάχτυλο ΔΕΝ πλησιάζει τη σκανδάλη, παρά μόνο τη στιγμή που θα πυροβολήσουμε.

ΔΕΝ γεμίζουμε ποτέ το όπλο πριν από την ώρα που θα το χρησιμοποιήσουμε.

ΔΕΝ πυροβολούμε ποτέ αν δεν γνωρίζουμε ποιός είναι ακριβώς ο στόχος μας.

ΔΕΝ πυροβολούμε ποτέ αν δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς βρίσκεται πίσω από το στόχο μας.

ΔΕΝ αγγίζουμε ποτέ ένα όπλο αν δεν είμαστε σίγουροι ότι δεν έχει κάποια λειτουργική βλάβη.

Πριν μάθουμε οτιδήποτε για ένα όπλο πρέπει να μάθουμε πώς ασφαλίζει.

Χρησιμοποιούμε μόνο τα πυρομαχικά που συνιστά ο κατασκευαστής του όπλου.

Πριν χρησιμοποιήσουμε όπλα δεν πίνουμε αλκοόλ.

ΔΕΝ πυροβολούμε ποτέ παράλληλα με το έδαφος αν δεν βρισκόμαστε σε ανοικτό πεδίο.

Κρεμάμε ΠΑΝΤΑ το όπλο στον ώμο όταν ακολουθούμε συγκυνηγό μας.

Αδειάζουμε εντελώς το όπλο και ανοίγουμε το κλείστρο ή διπλώνουμε (σπάμε) το δίκαννο όταν βρισκόμαστε κοντά σε ανθρώπους (είναι δείγμα σεβασμού προς τον συνάνθρωπό μας).

Αδειάζουμε ΠΑΝΤΑ το όπλο όταν πρόκειται να ξεκουραστούμε στην ύπαιθρο.

Δεν το αφήνουμε όρθιο ακουμπισμένο σε δέντρα, βράχους ή αυτοκίνητα.

ΔΕΝ επιτρέπουμε σε άλλους να αγγίξουν το όπλο μας αν δεν βεβαιωθούμε ότι το γνωρίζουν καλά.

ΔΕΝ αστειευόμαστε ποτέ με το όπλο και δεν σκοπεύουμε ποτέ ανθρώπους.

Όταν δεν κυνηγάμε έχουμε ΠΑΝΤΑ το κλείστρο ανοικτό, ή το δίκαννο «σπασμένο».

Κρατάμε ΠΑΝΤΑ το όπλο σαν να είναι γεμάτο, έστω κι αν γνωρίζουμε ότι είναι άδειο.

ΔΕΝ αφήνουμε ποτέ το όπλο σε σημείο που μπορεί να το φθάσουν παιδιά.

ΔΕΝ αποθηκεύουμε ποτέ τα όπλα στον ίδιο χώρο με τα φυσίγγια.

Αν υπάρχουν παιδιά στο σπίτι, είναι καλό να αφαιρούμε την «πάπια» από τα δίκαννα, ή τη βασική βίδα της πάπιας από τις «καραμπίνες» και να τα κρύβουμε μακριά από τα όπλα.

Αποφεύγουμε συστηματικά τις «μονοκόμματες» οπλοθήκες, όταν αποθηκεύουμε το όπλο στο σπίτι.

Πριν γεμίσουμε το όπλο ελέγχουμε το εσωτερικό της κάνης. Ένα πανάκι, ένα φύλλο, λίγο χώμα ή λίγο χιόνι, είναι αρκετά για να εμποδίσουν την ελεύθερη έξοδο της βολής, με αποτέλεσμα να σπάσει η κάνη και να τραυματιστούμε σοβαρά εμείς και οι γύρω μας.

Μην ξεχνάτε ποτέ ότι για οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια που μπορεί να γίνει με το όπλο μας, είμαστε συνυπεύθυνοι.

Σε περίπτωση κλοπής του όπλου μας, ενδέχεται να κινηθεί σε βάρος μας ποινική διαδικασία για πλημμελή φύλαξη.

Συντήρηση όπλου: Σημαντικό ρόλο παίζει και η συντήρηση του όπλου. Το κυνηγετικό όπλο είναι ένα «εργαλείο» το οποίο θα πρέπει να είναι πάντοτε στην καλύτερη κατάσταση. Κάθε χρόνο είναι απαραίτητο να το επιθεωρεί ένας οπλουργός για να διαπιστώνεται η καλή κατάστασή του.

Επίσης είναι απαραίτητο να το καθαρίζουμε κάθε φορά μετά το κυνήγι, ιδιαίτερα αν ρίξαμε πολλά φυσίγγια, ή έχει βραχεί λόγω βροχής ή χιονιού. Ένα λεπτό φιλμ από ειδικό για όπλα λάδι, πρέπει να καλύπτει όλες τις μεταλλικές του επιφάνειες και οι κάνες του, πρέπει να είναι πάντοτε καθαρές. Δεν το αποθηκεύουμε ποτέ σε χώρους που έχουν υγρασία, αποφεύγουμε τις οπλοθήκες που έχουν ύφασμα, το οποίο μπορεί να έχει κρατήσει υγρασία και ποτέ δεν βάζουμε το όπλο βρεγμένο στη θήκη.

Σημειώνεται ότι το κυνήγι στην Ελλάδα επιτρέπεται μόνο με λειόκαννο όπλο που μπορεί να δέχεται μέχρι τρία φυσίγγια.

Ο ανεξέλεγκτος και λαθεμένος εμπλουτισμός της ελληνικής πανίδας με αγριογούρουνα, ο οποίος έχει γίνει από κυνηγετικούς συλλόγους, προκαλεί μεγάλα προβλήματα στην ελληνική πανίδα, υπογράμμισε ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και οικολόγος, Γιάννης Τσιρώνης, κατά την επίσκεψή του στην Καλαμάτα τις προηγούμενες ημέρες. Όπως τόνισε, από τις επιμιξίες των άγριων με τα ήμερα γουρούνια έχει δημιουργηθεί ένα υβριδικό είδος, ξένο προς την ελληνική πανίδα, το οποίο κάθε χρόνο γεννάει πολλά νέα ζώα, αντί για ένα με δύο που γεννούν τα καθαρά άγρια γουρούνια. Ο Γιάννης Τσιρώνης ανέφερε ότι πρέπει να γίνει μια γονιδιακή μελέτη προκειμένου να διαπιστωθεί αν πράγματι οι νέοι πληθυσμοί γουρουνιών είναι ξένοι προς την ελληνική φύση και αν συμβαίνει αυτό να συγκροτηθούν από τα Δασαρχεία εξειδικευμένα συνεργεία για να εξοντώσουν τα «εισβάλοντα είδη»…

Ειδικότερα ο κ. Τσιρώνης δήλωσε στους δημοσιογράφους της Καλαμάτας που τον ρώτησαν σχετικά: «Από όσο έχω πληροφορηθεί υπήρξε ανεξέλεγκτος, λαθεμένος, πριν από κάποια χρόνια, εμπλουτισμός αγριογούρονων από κυνηγετικούς συλλόγους. Μιλώντας ως οικολόγος επιμένω ότι απαγορεύεται κατά τις οικολογικές αρχές οποιοσδήποτε εμπλουτισμός, οποιουδήποτε είδους, οπουδήποτε στον κόσμο. Εκτός από είδη που βρέθηκαν τραυματισμένα σε ένα σημείο και αφού γίνει η περίθαλψή τους αφήνονται στο ίδιο σημείο. Αυτό απαντάει στις μυθολογίες ότι οι οικολόγοι εμπλουτίζουν διάφορα είδη. Δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει κανένας στο οικοσύστημα και να εμπλουτίζει».

Αναφερόμενος ειδικότερα στην υπόθεση με τα αγριογούρουνα ο κ. Τσιρώνης σημείωσε: «Αυτοί οι εμπλουτισμοί δημιούργησαν μια κατάσταση και απ’ όσο ξέρω σε κάποιες περιοχές υπήρξαν επιμιξίες με ήμερα ζώα. Άρα δημιουργήθηκαν υβρίδια που είναι ξένα προς την ελληνική φύση, γεννούν υπέρμετρο αριθμό πληθυσμών. Ενώ τα γνήσια γενούν μόνο ένα με δύο το χρόνο, τα υβριδικά γεννάνε πολύ περισσότερα, όπως τα ήμερα, με αποτέλεσμα να έχουμε πρόβλημα υπερπληθυσμού».
Για την αντιμετώπιση της κατάστασης ο κ. Τσιρώνης σημείωσε: «Θεωρώ ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου είναι να γίνει μια μελέτη των πληθυσμών και μια γονιδιακή μελέτη να δούμε αν όντως υπάρχουν εισβάλοντες πληθυσμοί που δεν είναι θετικοί για την ελληνική πανίδα. Και από εκεί και πέρα τα Δασαρχεία με συνεργεία εξειδικευμένα να εξοντώσουν τα εισβάλοντα είδη για να αποκατασταθεί η αρχική προγενέστερη ιστορία».